Манипулација и злоупотреба ја ставија Марија во тешка позиција
По смртта на мојот сопруг, животот ми стана вистински кошмар. Останав сама со нашите синови Марко и Лука, борејќи се да им обезбедам сигурност и љубов во време кога се чувствував изгубено. Без стабилни приходи и поддршка, стравот за иднината на моите синови беше реален и секојдневно се губев.
Свекорот Милан на почетокот изгледаше како спасител. Доаѓаше често, помагаше низ куќата и со децата и се чинеше дека покажува една грижлива страна која дотогаш ја немав забележано. На почетокот бев благодарна за неговата поддршка, верувајќи дека заедно можеме да ја надминеме оваа трагедија. Неговата помош беше непроценлива, особено кога почнаа да се натрупуваат сметките и немав начин да ги платам.
Сепак, работите набрзо почнаа да се менуваат. Милан стануваше се поинтимен, преминувајќи ги границите кои ми беа непријатни. Прво тоа беа мали гестови, како држење за рака или долги прегратки, а потоа следеа коментари и комплименти кои ме натераа да се чувствувам несигурно.
Цело време чувствував внатрешна борба, обидувајќи се да го оправдам неговото однесување со неговата тага и желба да ни помогне.
Една вечер, додека зборувавме за минатото и загубата, Милан ја премина границата. Тој ги призна чувствата кон мене и се обиде да ме убеди дека најдобро ќе биде ние двајца да се венчаме. Бев во шок, парализирана од страв и од збунетост. Се чувствував изневерено и згрозено, но не знаев како да одолеам. Бев очајна, без финансиска сигурност и поддршка и се плашев за иднината на моите синови.
Милан го искористи мојот страв. Ме убеди дека бракот со него е најдоброто решение за нашето семејство. Рече дека ќе се грижи за нас, дека Марко и Лука ќе имаат се’ што им треба и дека ќе ни ја обезбеди стабилноста што очајно ја бараме. Под притисок, без никаква алтернатива, се согласив. Се венчавме тивко, без голема церемонија и се чувствував како да сум изгубила дел од себе.
По венчавката однесувањето на Милан се промени. Тој стана доминантен, манипулирајќи со моите стравови и несигурности. Сега ја користи мојата зависност од него како оружје, заканувајќи ми се дека нема да ни остави ништо ако се спротивставам. Инаку, живеевме во неговата куќа, па секогаш се плашам дека ќе ги сретнам моите деца на улица. Се чувствувам заробена, без излез и без поддршка.
*Приказна на читателка која ја објави српскиот портал „Ало“. Ви ја пренесовме во целост, со тоа што ги сменивме имињата, за да ја заштитиме приватноста
