Маја Оџаклиевска сè уште е многу популарна, иако во еден момент речиси преку ноќ се повлече од јавната сцена.
Популарната македонска пејачка со српска адреса на живеење се пресели во мала куќа која се наоѓа во природа и таму одлучи сета своја љубов и сите убави моменти да ги сподели со својот внук Лука. Сепак, по толку години борба со аутизмот, Оџаклиевска тврди дека полека ја губи силата, па е принудена наскоро да го смести внукот во дом.
„Мислам дека тоа не е тешка одлука, но тоа е страшно тешко за еден родител, бидејќи мајка ми еднаш ми порача: „Само не ме ставајте во Дом за стари лица“. Што се однесува до мене, би сакала да го завршам животот покрај ќерка ми и внуците, но ако сум добра со моите деца, дефинитивно ќе го прифатам фактот дека ќе одам во старечки дом“, вели Маја.
-Како што вели, нема да ја боли толку, а потоа додава: „Сепак, тоа би било исто како сега да ме прашаш: „Па, како се чувствуваш сега со оглед на тоа што размислуваш да го ставиш Лука во дом“. Лука е мој аутистичен внук, тоа го знаат повеќето луѓе, а јас навистина размислувам да го ставам во институција. Зошто? Па, не можам да му се дадам! Центарот за социјална работа ќе одлучи што ќе биде со Лука, но суштината е дека се’ помалку можам да дишам од неговата енергија. Понекогаш останувам без здив. Толку се вознемирувам кога тој е вознемирен што не можам да дишам. Не можам да си го дозволам тоа. Секој ден има напад, јас сум се’ поблиску до црната земја-раскажува Маја.
Лука помина осум месеци со неа кога имаше две и пол години. Тој остана со неа уште речиси пет години потоа, кога мајка му имаше обврски. Лука веќе два и пол месеци повторно е со Оџаклиевска.
„Мајката не размислува дали можам или не можам. Не е суштината да ги изгубиш и детето и мајката, треба да ги сочуваш и двете. Јас еден ден сепак ќе ѝ бидам драгоцена што воопшто постоев, а за нејзиното дете е многу важно што сè уште постојам, дури и ако одвреме навреме го земам тоа дете колку што можам да издржам на оваа возраст“, раскажува таа.
„Неговиот аутизам го препознав кога имаше две години. Отпрвин се криеше каде што беше темно, најмногу под масата или под јорганот, и врескаше ако го допреа. Често имаше хистерични напади. Всушност, јас така ги доживував, за подоцна да сфатам дека нешто се случувало во неговата глава што го терало да изгледа како да е лут. Имаше напади до исцрпување, често помодруваше од нив. Тоа беа страшни работи, моравме да се справиме“, искрено раскажува Маја.
„Понекогаш посакувам да имам магично стапче кое ќе му помогне да продолжи со својот живот. И тогаш мислам, што е животот во суштина, тој е полн со негативност, агресија, омраза. Можеби за него е подобро да живее во свој свет на бајки и илузии, кои ние како семејство му ги обезбедуваме. Заштитен е од се’ низ што минуваат другите деца, бидејќи ние како родители не успеавме да им обезбедиме животна сигурност на нашите деца. Можеби е подобро Лука да е некаде далеку, а сепак блиску до оние што најмногу го сакаат“, завршува пејачката.
