Нишка за ослободен кревет во 8ми Септември. Се викаше Елена, а вие ја знаете по денешната статистика на починати пациенти од ковид, односно ‘најмладиот пациент на возраст од (неполни) 34 години’. И толку. За некого само бројка, за друг трагедија.
Секојдневно само ги чекаме и читаме бројките, не запрашувајќи се какви приказни носат. Тие приказни никој не ни ги кажува, нема каде да ги прочитаме.
Елена е најпозитивната личност што некогаш сум ја запознала. На секој проблем враќаше со насмевка и низ смеа поминуваше низ најтешките моменти. Кога имаше 14 години, на нејзиниот роденден ги изгуби татко и и вујко и, невидена семејна трагедија, уште паметам.
Пред неколку недели се породи, но поради ковид беше хоспитализирана и преместена од ГАК, каде што остана бебето (живо и здраво). По емоционалниот ролеркостер – подобра е – полоша е, денес ја изгуби битката.
Болницата 8 септември со тоа доби кревет слободен за нови пациенти. Но две деца изгубија мајка. Ние изгубивме некој што секогаш бил тука за нас, некој кој одвај сме чекале да му ги кажеме проблемите за да направи да изгледаат помали. А нејзините? Таа и онака ги поминувала низ смеа
Почивај во мир! Да беше сега тука низ смеа ќе кажеше ‘дипломирав’.
* Објавите во рубриката „Мислења“ се без новинарска интервенција и се независни од уредувачката политика на „Мастило.мк“
* Текстот не смее да биде превземан без дозвола на редакцијата на МАСТИЛО.
